India, Delhi, 2019 week 52

29 december 2019 - Delhi, India

Vanaf nu maak ik verhalen van een week lang, start op maandagen, maar probeer wel elke dag bij te blijven met schrijven en uploaden. Als ik elke dag een nieuw verhaal maak, zoals ik dat deed bij USA roadtrips en Antartica reis, dan zou ik nu misschien op 365 verhalen komen. En aan het einde wil ik er een boek van maken en ik weet uit ervaring dat elk verhaal op een nieuwe pagina begint, dat zou veel paginaruimte verlies betekenen, dus vanaf nu per week een nieuw start. 

Maandag, 23-12-2019
Totaal geen idee van Kerstmis, dat speelt hier helemaal niet. Ik ben vandaag  als eerste India plek naar een minder toeristische maar wel monumentaal beschermde historische plaats geweest, zogenaamde Agrasen Ki Baoli, ofwel step well.  Een brede trap van ruim 100 treden naar beneden naar een waterbron. Prachtige plek waar veel locals komen omdat er beweerd wordt dat je daar goede vibes hebt. Moet bekennen het was er vredig, wat afgelegen van de grote straten en heerlijk rustig. Ik heb dan ook heerlijk een tijdje op de trappen gezeten en gemijmerd over mijn afgelopen Egypte dagen en over mijn toekomstige India dagen. Ben gedeeltelijk met de metro gegaan en laatste stukje lopend via mijn iPhone navigatie. Die leidde me door erg nauwe steegjes waar het vol hing met wasgoed, echt ontzettend veel. Meest op waslijnen die scheef in de lengterichting van de straat opgesteld waren maar ook gewoon over de roestige hekwerken aan de zijkanten. Moest hier bukkend en zigzaggend doorheen, geen mensen gezien, wel wat zwerfhonden en dus veel wasgoed. Eigenlijk alleen maar lakens en handdoeken, wit, of wat ooit wit geweest was. Alleen in het begin wat spijkerbroeken, rest lakens, lakens en lakens. Ik heb jammer genoeg alleen een foto van de spijkerbroeken in het begin gemaakt. Daarna had ik alleen nog maar in mijn hoofd dat ik daar zo snel mogelijk uit moest zien te komen en dus geen tijd genomen voor een betere foto van die honderden lakens. Na bezoek aan de stepwell ben ik andere mensen nagelopen in de veronderstelling dat die de weg naar de grotere straten wel zouden weten en inderdaad niet meer langs de lakens gekomen maar wel op de bredere straten, vandaar kan ik dan met mijn iPhone verder lopen. Om 15.00 uur terug in hostel, moe maar tevreden. Had onderweg een dikke croissant en een fles water gekocht en dat op het terras boven het hostel gegeten en gedronken. Dat was mijn ontbijt/lunch en diner en het smaakte me goed. Het weer in Delhi valt tegen, het is een paar graden minder dan normaal om deze tijd van het jaar. Het is hier winter, normaal net boven 20 graden, maar helaas in werkelijkheid de komende dagen slechts 17-18. De lucht is bewolkt, geen zon, geen idee of dit smog is of gewoon bewolkt. 

Dinsdag, 24 december 2019
Vandaag met de metro naar de Lotus tempel. Start van metro is bijna voor de deur van het hostel en gisteravond heb ik op internet gezocht hoe ik het dichts met de metro bij de Lotus tempel kan komen. Bleek nog een half uur lopen aan het einde van de metrolijn te zijn, maar heb het gevonden. Onderweg nog een soort van tentenkamp voor zwervers gezien, ongelooflijk hoe die mensen leven, van vooral plastic en doeken/vodden zijn tentjes gebouwd tussen de bomen en die zijn echt permanent en niet voor een enkel nachtje....

Terug bleek er een metro station vlakbij te zijn, die stond niet op mijn metrokaart, dus dat was voor de terugweg een meevaller. Vlak voor de ingang 3 bananen gekocht met de bedoeling er een of twee als ontbijt te nuttigen in het park van de tempel. Maar helaas. Er stond een erg lange rij voor de ingangspoort en toen ik eindelijk aan de beurt was kreeg ik rood licht bij het röntgen apparaat. Ik dacht mijn extra accu, dat was al vaker gebeurd in de metro, maar nee, bij openmaken van mijn rugzak werd mij duidelijk gemaakt dat bananen niet mee naar binnen mochten. Daar ging mijn ontbijt..... zo de vuilnisbak in !

Het was er ontzettend druk in de parken rondom de tempel. Heel mooi aangelegd, veel tuinmannen erin en bezoekers werden met strenge hand (en hekjes) via een enkel pad richting tempel geduwd. Er waren heel veel wandelweggetjes in het park, maar allemaal dicht voor bezoekers, jammer. De tempel zelf lijkt aan de buitenkant beetje op het Opera House in Sydney, maar dan een gesloten lotus bloem. Vraag me nu af of ik het Opera House ook nog zal zien. Er is inmiddels al een paar keer een email-waarschuwing gekomen van de Australische ambassade ivm de daar heersende bosbranden. Men hoopt het in maart onder controle te hebben, dan zit ik goed, ik ga waarschijnlijk pas later richting Australië. 

Een paar honderd meter voor de echte trap naar de ingang van de tempel moet je je schoenen uitdoen en in een plastic draagtas deponeren, die tas moet je afgeven aan een chaotisch soort van schoenen-inname-schuurtje en dan krijg je een nummertje en moet je maar erop vertrouwen dat je je eigen schoenen weer terugkrijgt en niet een paar teenslippertjes maatje 34 ofzo. Iedereen dus op sokken of blote voeten verder. Om binnen te komen weer een lange wachtrij. AL met al heeft het me ongeveer 1,5 uur geduurd vanaf de ingangspoort tot binnen, maar het was geen straf om in dat mooie park te mogen kuieren, ook al was er maar een weg begaanbaar en was die overbevolkt. In totaal twee niet India koppels gezien, verder eigenlijk alleen maar mensen van hier. Vaak gezinnen met kinderen. Binnen viel tegen. Het is een gebedsruimte voor ALLE religies, iedereen ongeacht geloof, afkomst, ras enz. is hier welkom en wrs daarom was de inrichting erg sober. Totaal geen link met een of ander geloof. Tijdje daar gezeten, foto's maken was verboden en je zag dat ook echt niemand doen. Wel lekker koel en rustig binnen (spreken ook verboden) maar ik vond de buitenkant toch stukken interessanter. Bij terugkeer naar de uitgang kreeg ik gelukkig mijn eigen wandelschoenen terug, alweer een zorg minder. Dan nog half uurtje wandelen om het park uit te komen. Ging sneller dan op de heenweg. Er is daar verder niks, alleen park en die ene toegestane wandelweg. Niks van kraampjes met waterflesjes of iets te eten, dus mijn ontbijt-lunch maar weer overgeslagen. Bij uitgang de massa achterna gelopen en was binnen 5 minuten bij een metro station :) Dan lekker terug naar het hostel, wel weer genoeg gewandeld voor vandaag. 

Het is 24 december vandaag, zo raar, ik weet het omdat ik het toevallig zag op mijn iPhone, maar hier merk je dus totaal niks van Kerstmis. Ben nieuwgierig hoe dat straks met Oud-en-Nieuw zal gaan !

Woensdag, 25 december 2019
Merry X-mas to all, maar hier in India is Kerstmis ver te zoeken. Ik ga vandaag lekker Westers doen en ga een groot winkelcentrum bezoeken. Moet hiervoor tot bijna uit Delhi, zo'n 3 kwartier met de metro, maar dan heb je ook wat. Een super modern winkelcentrum, ongeveer 5 keer zo groot als bijvoorbeeld de Makado en dan 8 verdiepingen hoog. Het eerste wat ik dan doe is bij binnenkomst de boel fotograferen, zodat ik bij weggaan weet waar ik ben binnengekomen en waar dus de uitgang/ingang voor de metro is. Dat staat stomweg nergens aangegeven, vandaar mijn werkwijze. Nu ben ik niet zo van de shopperige, maar heb er toch flink wat tijd in doorgebracht. Als eerste naar de supermarkt in de kelder en daar bekeken wat ik straks voor ik wegga nog wil kopen. Verder nog naar Indiase kleding gezocht, maar merendeel is hier toch gewoon Westers. Spijkerbroeken en gewone truien. Er zijn bekende winkelketens, zoals de goedkopere Bata, MS, maar ook Dolce & Gabana en meer duurdere bekende namen. Op de bovenste verdieping wordt de helft gevuld met eettoestanden maar het is zo vreselijk druk daar, er is nergens een tafeltje vrij. Ik had geen zin om wat eten te kopen en dan erachter te komen dat ik nergens kan zitten, dus mijn ontbijt-lunch maar (weer) overgeslagen. Wel ergens een heerlijke cappuccino gedronken met een donut, meer Westers kan bijna niet, maar het was er lekker rustig en de koffie was heerlijk. Ik heb er geen enkele andere persoon gezien die net als ik geen zwarte haren had, er waren erg veel gezinnen met kinderen (misschien is 25-12 hier toch een vrije dag) en voor de kinderen was ik een echte attractie. Voor aanvang van de terugreis weer de supermarkt in en water, wat fruit en noodles bekers gekocht. Met mijn reisvriendje dompler heb ik dan in ieder geval de mogelijkheid voor een noodrantsoen. 

Donderdag , 26 december 2019.
Vandaag eigenlijk niks gedaan. Ik heb dit hostel voor een week gereserveerd en dan los daarvan ook nog de volgende week. Ik twijfel of ik hier wil blijven. Kan de reservering van volgende week nu nog kosteloos annuleren. Dus op internet zoeken naar wat anders. Maar helaas, bijna alle goedkopere hostels en hotels zijn volgeboekt of in ieder geval niet een hele week beschikbaar. Ik vind nog wat vlakbij waar ik nu zit, en ik besluit daar vanavond te gaan slapen voor een nachtje. Als dat bevalt kan ik daar volgende week ook boeken en annuleer ik het huidige hostel. Dat is op zich wel een fijne plek maar er zit een bar naast en de muren hier zijn van crêpepapier lijkt wel en er is elke nacht erg luide muziek met veel bassen van 21.00 tot 01.00 uur. Ik ben wel een gemakkelijke slaper maar het begint me inmiddels toch wel te irriteren. Dus vanmiddag even naar een (volgens internet nette plek) een andere plek, een hotel, dus kamer met eigen badkamer. Mijn spullen gewoon in oude hostel gelaten, daarvoor is betaald tot zaterdagmorgen. Moest voor dat andere hotel van de grote weg af en paar kleine bazaar rommelstraatjes door, dat beviel me al niet zo. Ziet er overdag wel leuk uit met veel groenten, fruit en kruiden, maar in het donker lijkt het me niet prettig lopen daar. Het is al ver voor 17.00 uur donker hier.  Ingang hotel was wel modern en bij de receptie dacht ik nog dat ik goed zat. Ik mocht kiezen uit 3 beschikbare kamers, dus samen met een jongeman deze kamers bekeken. Nou ja...… alleen warm water van 06.00-08.00 uur werd mij verteld, geen douche, in de badkamer wel een kraan met een emmer eronder met een schenkbakje. Bed zag uit alsof het al in geen jaren meer was verschoond, smerige grond, smerige muren, een ijskast (niet ingeplugd) met overal schimmel, stopcontacten die half uit de muur lagen met ontblote bedrading enz. enz.  Bovendien een pokkeherrie vanaf de straat, dus qua geluidsoverlast zou ik er ook niet op vooruitgaan. Hierbij vergeleken was de slaapzaal van het hostel wat ik nu heb een 20sterren plekje  (en per nacht slechts de helft van de prijs als wat ik voor dit "hotel-eigen kamer met eigen badkamer" heb betaald. ).

Ik ben niet eens op het bed gaan zitten maar heb mijn dagrugzakje angstvalig tegen me aan gehouden (misschien waren er ook nog bedbugs…..brr.. moet er niet aan denken) en ben gelijk weer vertrokken. Terug naar mijn oude hostel en daar kan ik blijven tot sowieso 5 januari. Ik waardeer mijn prive bed-kamertje achter het gordijntje op de slaapzaal en ik neem het lawaai s nachts maar gewoon voor lief.

's Avonds nog even naar het centraal treinstation gegaan, daar zou een  (het enige in Delhi) soort van Tourist Office zijn. Ik wil info over treinen naar Mumbai. Het was erg druk op het station. Heel veel mensen lagen te pitten onder dekens in de centrale hal, omringd door koffers en balen met bezittingen. Ook veel families die rondom hun bezittingen een soort van keuken-eetplek hadden gemaakt en gezellig zittend op de grond aan het eten waren (uiteraard met hun handen, alleen toeristen eten met mes-vork-lepel). Verder erg lange rijen voor de loketten. Ik heb even wat rondgesnuffeld maar kon er mijn weg niet goed vinden. Daar moet ik dus nog eens teruggaan, want ik wil perse met de trein door India reizen..... 

Morgen maar weer eens de toerist uithangen, ik heb nog heel wat bezienswaardigheden op mijn Delhi lijstje staan.  

Vrijdag, 27 december 2019.
Prachtige dag gehad, hoewel een beetje pech aan het einde van de dag. Ik ben vandaag naar het Indira Gandhi Memorial Museum geweest. Vanuit een metrostation 10 minuutjes lopen, stond gelukkig goed aangegeven. Je mag geen water en etenswaar mee naar binnen nemen, maar de vrouw bij de check-in liet toe dat ik mijn gevulde waterflesje binnenin mijn rugzakje deed met de waarschuwing dat ik die er niet mocht uithalen tot ik weer buiten de museum hekken zou zijn. Gelukkig, want je kunt hier wel overal water tappen, maar mijn darmenstelsel kan zich natuurlijk alleen maar gesloten flessen water veroorloven.

Een prachtig helder, schoon, duidelijk van informatie voorzien museum als eerbetoon aan Indira Gandhi . Een verschil van hemel en aarde in vergelijk met het National Museum in Cairo, waar bijna niks gedocumenteerd was en als er al een kaartje bij lag, was dat in Arabisch en op oud vergeeld bijna onleesbare vodjes papier. Daar waren vitrines met wegens vuil ondoorzichtig glas ervoor enz. Hier bij dit Memorial Museum was het glaswerk vitrines helder schoon en nergens iets kapot. Prachtig opgesteld. Hoewel het er erg druk was (alleen maar Indiers) was het er heerlijk rustig om te lopen en alles te bekijken. Men werd in een rij door het gehele museum geleid en als je ergens wat langer wilde kijken was dat geen enkel probleem. Er waren ook best veel kinderen (met ouders), maar er heerste overal eerbiedige stilte. Veel kranten artikelen, foto's. In chronologische volgorde van geboorte tot aan haar dood. Veel gebruiksvoorwerpen en ook (achter glas) inkijk in haar werkkamer, slaapkamer, eetzaal, ontvangstruimte. En daar overal goed gevulde boekenkasten langs de wanden van haar vertrekken. Duidelijke informatie overal in Hindi en in Engels. 

Beetje vreemd was dat af en toe het licht uitviel en dan sta je dus met heel veel andere mensen in een totaal pikzwarte ruimte zonder ramen. Waarschijnlijk zijn de Indiers dit gewend, want er werd nog steeds niets gesproken en iedereen bleef rustig wachten tot het licht weer aanging (en dat duurde soms toch een paar minuten). 

Buiten in het park rondom haar woning heerste ook een heerlijke stilte. Mooi aangelegd park, uiteraard moet het museumbezoek op het enige toegestane pad blijven wat leidt vanaf ingang via haar woning en dan door het park richting uitgang. Vlakbij de uitgang was de plek waar ze is vermoord. Mooi vorm gegeven door dat laatste stuk pad in kristal weer te geven met een doorzichtig stuk glaswerk waar ze is neergevallen. Al met al een mooie plek om een indruk te krijgen over een zeer belangrijk tijdperk in de geschiedenis van India. 

Dan denken dat ik de weg naar de metro in 10 minuten in omgekeerde richting kan afleggen..... niet dus. Er waren een paar straten afgezet met politie (was op de heenweg nog open) en ik mocht er absoluut niet door. Dan proberen via mijn iPhone navigatie via een omweg te gaan maar mijn iPhone verbinding had denk ik een dagje vrij genomen, want ik kreeg steeds de melding dat er geen internet service was. Kortom ik heb me verlopen en was verdwaald. uiteindelijk in een tuktuk gestapt en die bracht me voor 100 roepies (ongeveer euro 1,25) in een best wel lange rit netjes voor de ingang van de metro. 

Ik weet inmiddels meer over de treinreis naar Mumbai dus nogmaals langs het Centraal station in de hoop dat het nu minder druk zou zijn. Maar helaas, was nog drukker dan gisteravond, dus maar eens op een vroege morgen proberen. 

Voordat ik richting hostel ging nog even een geocache opgezocht op het grote plein (Connaught Place) met de vlag van India, dan weer richting metro om naar huis te gaan. En in een van de grote metrohallen ging het mis...….. Ik zag een soort van koffietent waar allemaal mannen in kostuums zaten en Westers aangeklede vrouwen en besloot dat het wel veilig zou zijn om daar een kop koffie te gaan drinken. Eenmaal binnen lonkte een kleine pizza op de menukaart naar me en ik ging overstag. De pizza was heerlijk, de koffie was nog lekkerder, maar eenmaal terug in het hostel meldde de pizza zich weer. Het begin van een Delhi Belly….. en als je niet weet wat dat is, dan google het maar. Het heeft in ieder geval niks te maken met buikdansen :) Ben hier nu in India bijna een week, dus denk dat ik het nog lang heb weten uit te houden.....

Zaterdag, 28 december 2019
Wat een heerlijke dag. Sowieso afgelopen nacht de opkomende Delhi Belly de baas geworden. Ik heb suiker-zout oplossingen uit NL meegenomen en die in een bepaalde verhouding met water doet wonderen. Vandaag weer een gewone dag maar wel een fijne. Ik kan natuurlijk niet 365 dagen van mijn jaar elke dag de toerist uithangen, dus wissel dit af met dagen niks doen en alleen wat lezen, wat rondkuieren in een bazaar, veel langere siësta's, research op internet voor de dagen erna enz. Vandaag wilde ik in ieder geval een van de drie belangrijke items van mijn to-find-out lijstje afwerken. Ik weet nu wel alles van de trein naar Mumbai, maar niet hoe ik aan een kaartje kan komen. E-tickets kan ik regelen via internet, maar ik moet perse ook een geprinte versie hebben, dus moet dan zoeken naar een Internetcafe met printmogelijkheden. Of toch in de lange rij op het station gaan staan en hopen dat ik voor het juiste loket sta te wachten..... Verder wil ik uiteraard ergens een nummerplaat zien te bemachtigen voor mijn verzameling. Hier heb ik geen vaste gids zoals in Cairo, dus zal zelf op zoek moeten gaan. En ik heb geen zin om onder de douche met mijn kop vol schuim er achter te komen dat het hete water op is. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren als je doucht, heet water op, geen probleem, dan stop je maar met douchen..... maar met haren wassen is dat niet leuk. Dus wil een kapper zoeken om mijn haren te laten wassen.

Ben naar een erg oude buurt gegaan, echt armoede en wow...............…. zag daar koeien in de steegjes! De eerste koeien die ik in India zie! Wilde een foto maken maar twijfelde of dat mocht en toen schudde een oude (wijze) man zijn hoofd nee naar mij en dus niet gedaan. Volgende keer als ik koeien tegenkom zal ik wat voorzichtiger te werk gaan en het toch stiekem doen. Wat ik niet begrijp is de samenhang tussen het heilige van die dieren en het vel over knook zijn ervan. Maar ondanks dat ze dus waarschijnlijk niet veel te eten hebben, de vlaaien zijn er niet minder groot van. En die liggen echt overal, bijvoorbeeld vlak voor een eetkraampje.

In deze buurt aan een Engels sprekende tuktuk chauffeur gevraagd of hij een plek wist waar ik nummerplaten zou kunnen kopen. Dat wist hij, stap maar in. En inderdaad hij bracht me naar een steegje waar er drie stalletjes waren met allerlei nummerborden. Helaas geen tuktuk bordjes. Ik heb er toch een plaat gekocht, geen idee of ik in India verder nog de mogelijkheid zal krijgen voor nummerplaten, dus dan liever nu eentje alvast meenemen voor mijn verzameling. Ik weet niet of het een echte is of een namaak. Er staat een Euroband op (India - Europa???), ik heb navraag gedaan in mijn vriendenclub van nummerplaten en laat me verrassen. Leuke was dat de tuktuk chauffeur erbij bleef om te vertalen en dat er gedurende het vraag- en antwoord spel (er werd me van alles aangeboden wat ik totaal niet wilde hebben) kwamen er steeds meer mannen om ons heen staan die zich ermee bemoeiden, uiteraard in het Hindi. Uiteindelijk dus toch een plaat gekocht, prijs tot de helft van de vraagprijs afgedongen en blij ermee. Daarna met zelfde tuktuk weer naar de wat bredere straten, vlakbij een metrostation. Die tuktuk chauffeur is minstens een uur met me bezig geweest en vroeg 100 roepies (1,25 euro), ongelooflijk. Uiteraard flinke fooi gegeven :) en mijn dag kon niet meer stuk :)

Vlakbij metro station in diezelfde smerige buurt zag ik een uithangbord wat leek op een kapper, dus niet lang getwijfeld (dan durf ik niet meer) en naar binnen gegaan. Bleek een ultra moderne en schone kapper/schoonheidssalon te zijn. Gevraagd of ik ook alleen de haren gewassen en gedroogd kon krijgen, geen probleem. Wow.... wat een heerlijke behandeling, uiteraard lekker warm water, heerlijke relaxstoelen, een fijne hoofdmassage gehad en daarna door twee mannen droog geföhnd. Waren erg vriendelijk, maar ook beleefd, voelde me er lekker bij. Er kwamen andere kappers kijken en voelen aan mijn haar, kreeg compliment dat het gezond haar was, leuk toch !

Met deze twee afgevinkte to-find-out activiteiten besloot ik ook nog even (3e keer) naar het treinstation te gaan, heb daar ongeveer een uur in de rij gestaan en weet nu waar ik mijn ticket moet kopen. Hoef ik niet te zoeken naar printmogelijkheid. Daar waar ik het ticket kan kopen stond natuurlijk ook een lange rij, daar had ik echt geen zin meer in, dus zal toch nog eens terug moeten, maar weet nu wel waar naartoe. 

Daarna heel tevreden naar mijn bed-achter-gordijntje-plekje, water gekookt met mijn dompelaar en noodles gemaakt/gegeten. Ik had een heerlijk dag !  Morgen is de bedoeling om naar een vlooienmarkt te gaan, die is er eigenlijk elke dag van de week maar op zondag is er ook een hele grote afdeling met boeken, dus dit uitstapje bewaard voor de zondag. 

Zondag, 29 december 2019
Planning voor vandaag is een vlooienmarkt met een grote boekenafdeling. De vlooienmarkt is wel gelukt, maar kon de boekenafdeling niet vinden. Het was er zo ontzettend druk dat ik het na een paar keer zoeken heb opgegeven. Werkelijk gewoon een mierenhoop van mensen met daartussendoor tuktuks, brommertjes, honden, geiten, kippen en koeien en ontlasting. Moet overigens wel zeggen dat het hier in India in de straten veel schoner is dan in Cairo. De meeste mensen vegen voor hun eigen winkeltje en af en toe zie je een man met een kar die de bijeengeveegde vuilnis dan in zijn karretje laadt. De wat bredere straten zijn ook goed schoon. Wel alles kapot en gaten in trottoirs, als er al trottoirs zijn, maar bijna geen vuilnis op straat. In de metro kun je bijna van de vloer eten, zowel de perrons als de trappen en de grotere hallen zijn echt vuilloos.  

Maar hier in de Delhi Chor Bazaar is het smerig. Er is gewoonweg absoluut geen plek voor een vuilophaalkarretje overdag tijdens  deze drukte. Veel fruitverkopers waar het om de stalletjes heen vol ligt met fruitafval, veel verse kip eettentjes, dat is eigenlijk maar een enkel verkooptafeltje waarop de keuken staat en de kip die klaar is voor verkoop. Met de kipafval en de veren op een hoopje naast het verkooptafeltje. Ja jullie hebben het wel begrepen. De kippen worden hier geslacht waar je bij staat en vervolgens in stukken gehakt. Zo'n kiptafeltje heeft dan diverse hoopjes verse kipdelen achter zich, de poten apart, de koppen apart, de batsen apart enz. Als je al een paar dagen door zulke steegjes hebt geslenterd verbaas je je daar niet meer over, maar nu ik het 's avonds in de beschutting van mijn bed-met-gordijntje plekje neertik moet ik toch wel even slikken.
Het is zo ontzettend druk in deze steegjes dat het een feest was om even op de trappen van de Jama Masjid moskee te kunnen uitrusten en gewoon te kijken naar het gekrioel van de tuktuks en de mensen in de straten onderaan de trappen.  Entree van de moskee was gratis maar je moest 300 roepies betalen voor als je een camera bij je hebt en men gaat er altijd vanuit dat je als toerist minimaal een telefoon met camera met foto mogelijkheid bij je hebt. Ik werd als enige aangehouden om te betalen. En honderden Indiërs met iPhone of anderszins mobiele telefoon in hun hand mochten wel doorlopen. Dus ben niet naar binnen gegaan. Scheelt ook weer in sokkenwas, het was er niet bepaald schoon en natuurlijk moet je je schoenen uit doen als je naar binnen wilt. Het was een open gebedshuis en vanaf de trappen had je al een goed beeld van de binnenzijde. 

Op tijd naar "huis" gegaan en daar boven op het dakterras geprobeerd een film te downloaden van Netflix, daar heb ik een gratis proefabonnement van een maand op. Dat downloaden lukte wonderwel goed en snel, dus heb daar een film gekeken, gewoon een Engelse film met Nederlandse ondertiteling. Je vergeet bijna dat je in India zit :), kopje heet water erbij (bij gebrek aan thee ofzo heb ik eens geprobeerd gewoon heet water te drinken en eigenlijk is dat best lekker, dus dat blijft op het menu staan. En ook fijn te weten dat ik de beschikking kan hebben over filmmateriaal. Met oortjes in kan ik dan lekker overal (en vooral in bed) ongestoord even relaxen. 

Vanavond heb ik "gekookt" !! Ik had per ongeluk noodles gekocht die een minuut of 5 in een pannetje met kokend water moeten pruttelen. Had van de vorige maaltijd nog een plastic kom over (zo'n kom met noodles waar je kokend water opgiet, deksel erop, even laten staan en klaar). Dus nu water gekookt met de dompelaar in de plastic kom, noodles erbij, dompelaar erin laten zitten en 5 minuutjes wachten. Klaar is kees ;) Ik heb een ijzeren randje van ongeveer 10 cm aan de kopkant van mijn bed, vlakbij de stopcontacten, ideaal om een beker water te verwarmen en nu dus daar mijn noodles gekookt.  

Zit nu al een week in India, Delhi, maar nog lang niet alles gezien wat ik wil zien. Een aantal toeristische bezienswaardigheden sla ik nu over, daar ga ik straks met de groepsreis heen. Ik zag vandaag toevallig een toeristenbus vol met Westerse vrouwen/mannen en ik had gelijk het gevoel dat ik daar nooit tussen zal passen...…. Je ziet ze vanuit de veiligheid van de gesloten bus met afgrijzen kijken en wijzen naar de mensen en ongegeneerd foto's maken, dat wil ik niet. Ik ben bang dat ik spijt ga krijgen van mijn geboekte groepsreis. Maar ik heb nog 3 weken om in mijn uppie te doen wat ik wil, dus daar concentreer ik me maar op. 

Foto’s

4 Reacties

  1. DEPOORTER Paul:
    24 december 2019
    Als ik het goed begrijp krijg je ginder geen kerstfeest te vieren!
    Vandaag vrije dag en vanavond gaan we met Koen en Leen haar zus kerstmis vieren in Manoir Auguichia te Poperinge. Ik ga dus om middernacht even aan je denken!
    Het ga je goed ginder, geniet verder van je reis en toch vrolijke kerst gewenst morgen.......
  2. John Boermans:
    27 december 2019
    26 december 2019
    Kan nog even 2019 schrijven dus doen we dat maar.
    Jammer dat het vaker blijkt dat dat, wat je reserveerde, niet helemaal je van het was maar daar was je misschien al op voorbereid. je moet wel iets verzinnen dat je niet iedere keer je ontbijt/lunch moet overslaan want je bent lichamelijk best wel actief.

    Maar ik krijg wel de indruk dat je echt aan het genieten bent dus ....ga zo voort.
    de Bergman
  3. Anke Tummers:
    29 december 2019
    Geweldig Marianne om jouw avonturen zo mee te krijgen. Geniet er verder van. Ik hoop wel dat je in het vervolg wat meer geluk krijgt met je accommodaties. Alvast een fijne jaarwisseling!
    Heel veel groetjes van je buurvrouw Anke
  4. Marianne:
    30 december 2019
    Allemaal bedankt voor de reacties. Altijd leuk om reacties van het thuisfront te krijgen. En wat de zorgen van de Bergman betreft omtrent mijn maaltijden, ik eet minimaal elke dag een sandwich of een portie kant-en-klare noodles , soms zelfs alletwee :)
    Ik voel me prima, drink veel fleswater en hoop op deze manier de Dehli Belly buiten mijn lichaam te houden …….