Week 7, Thailand, Bangkok en Phuket

18 februari 2020 - Phuket, Thailand

Maandag, 10 februari 2020
Eerste blunder gemaakt en ook eerste teleurstelling ervaren. Eigenlijk mag ik niet klagen, ben al ruim 2 maanden onderweg en tot nu toe werkelijk helemaal niks naars gebeurd. En deze blunder en teleurstelling hebben niks met ziekte te maken of met diefstal of anderszins nare toestanden. Eigenlijk heb ik de fout niet nu gemaakt maar al ver voordat ik op reis ging, ergens in november. De bedoeling na de single reis was dat ik 3 weken als vrijwilligster zou werken in een opvang voor zwerfdieren in Phuket, Thailand. Ik had (in november dus) dit uitgezocht omdat het hostel waar de vrijwilligers ondergebracht worden erg goed staat aangeschreven en bovendien op loopafstand van het vliegveld van Phuket ligt. Ik had ook gekeken hoe je je moest aanmelden, dat bleek heel eenvoudig, als je gezond was en ouder dan 18 kon je je online inschrijven voor de duur die je zelf wilde. Werken van maandag tot en met vrijdag, weekend vrij. Elke dag opgehaald en teruggebracht met een busje van de opvang naar je hostel. Wel zelf voor eten zorgen, hostel had ontbijt inclusief en ’s avonds moest je dan ergens buiten het hostel iets zoeken. De lunch kon je in de opvang bestellen (en betalen). Heb destijds ook de boeking procedure goed bekeken en verwachtte geen problemen om te boeken als mijn single reis afgelopen en goed verlopen zou zijn. Gisteren dus aangekomen in het bewuste hostel, prima hostel en ik was helemaal happy. Bedoeling was dat ik vandaag (maandag) eerst zou gaan kijken en een rondleiding zou krijgen in de opvang en daarna mijn werk als vrijwilligster daar ter plekke zou regelen of (indien nodig) even via het internet zou boeken. Wilde wel eerst zien of het een bonafide opvang was…..

Voor alle zekerheid vanmorgen nogmaals de website bekeken en ook de boekingsprocedure ingetikt, komt er opeens een groot waarschuwingsscherm dat ze volledig zijn volgeboekt wat vrijwilligers betreft voor de komende weken….. Dat stond er niet toen ik in november keek.

Toch maar een taxi geregeld om er een bezoek te brengen en hoopte dat ik ze er daar van kon overtuigen dat ze aan mij een goede hulp voor 3 weken zouden hebben. Taxi koste 400 bath, dat is 12 euro (enkele reis) en redelijk veel voor een taxi. Gelukkig maar dat de rest van de 3 weken er een gratis ophaalbusje zou komen 😊 Taxichauffeur vroeg me wanneer ik terug wilde, maar ik heb hem afgewimpeld, ik zie wel hoe en wanneer ik terug ga.

De opvang ligt echt in een buitengebied en is zeer groot van opzet. Elke dag hebben ze rondleidingen met een Engels sprekende “gids” zijnde iemand die zeer nauw betrokken is met de opvang en er al jaren werkzaam is. Er waren (zonder mij) nog 2 echtparen en 2 losse vrouwen tijdens de rondleiding. Erg interessant om te zien hoe het er vroeger was en hoe ze hebben uitgebreid en gemoderniseerd. Het is momenteel een van de meest moderne en hygiënische opvang van zwerfdieren (non-profit) in de wereld en sowieso in Azie.

Na afloop van de rondleiding kenbaar gemaakt dat ik helaas gezien had dat ze komende weken vol zitten maar dat ik gehoopt had hier 3 weken te kunnen helpen. Kreeg als antwoord dat dit hun ook erg speet, maar dat ze momenteel echt een teveel aan vrijwilligers hadden en dat het hun meer werk kost om deze allemaal aan de gang te houden (voornamelijk met wandelingen) dus er is echt een stop ingezet. Wel waren ze bereid mijn naam/email te noteren in het geval er mensen zouden uitvallen. Dat schijnt wel vaker te gebeuren, mensen denken vaak dat het alleen maar knuffelen met puppies is, nou dat is het echt niet, je moet er hard werken en het is er (overal in Thailand) bloedheet….. Dus afwachten. Teleurgesteld ben ik daar weggelopen, dacht ik loop het wel, kan ik bekomen van de teleurstelling, zou 8km zijn dat leek me wel te doen, maar na 2 km was ik er al van overtuigd dat het NIET te doen was. Er was totaal geen schaduw en het was midden op de dag. Dus ik ben op van de weinige kleine schaduwplekjes maar op een kei gaan zitten en elke taxi die langs kwam toegezwaaid, maar niemand stopte. Na een uurtje stopte er wel eentje, iemand had mij zien zwaaien en had de taxi centrale gebeld en die heeft een lege taxi gestuurd. Prima service. Ondanks de 2 km die ik reeds gelopen had vroeg die man 500 Bath, dus nog meer dan de heenreis, maar ik heb maar gauw ok geknikt en heb me naar het hostel laten brengen. Daar douchen en wat eten en toen was ik gelukkig al snel weer opgeknapt. Even naar het strand gewandeld om mijn gedachten op wat anders te krijgen.

Teleurstelling maar ook een klein probleem. Wat moet ik nu 3,5 week in het noorden van Phuket doen? Hier is eigenlijk alleen strand en verder niets te doen. En strand in 30 graden is niks voor mij. Bovendien is hier waar ik 3 weken dit hostel geboekt hebt slechts een afgelegen strand:  zand en zee, niks geen winkeltjes of plekjes waar je iets te drinken ofzo kunt kopen. Lijkt me heerlijk met een boek voor 1 dag, maar niet voor 3,5 week. Bovendien heb ik geen boek maar een e-reader en die wil af en toe “opgeladen” worden….. En hele dag in de zon kan ook niet en er zijn hier geen parasols ofzo…..

Ik heb een vliegticket vanuit Phuket naar Bali voor over 3,5 week en vind het zonde om die te laten schieten en een eerdere ticket te boeken om weg te kunnen uit Phuket. Dus zal waarschijnlijk gewoon hier blijven en mijn tijd uitzitten…..

Dinsdag 11 februari 2020
Alweer uitgeslapen, gisteren was ik vroeg op voor de opvang rondleiding, maar vandaag staat er NIKS op de agenda en blijf ik wat langer liggen in de heerlijke koele (lege) slaapzaal. Ik denk na over wat te doen en besluit over een paar dagen te verhuizen. Ik was gelukkig destijds wel zo slim om mijn 3,5 week verblijf in dit hostel te boeken in 3 gedeeltes. Niet omdat ik verwachtte er weg te willen maar meer voor het geval ik bij aankomst een “verkeerd” bed zou krijgen, of dat het hostel op een andere manier zou tegenvallen, dan kan ik voor de weken erna  een betere positie op de slaapzaal kiezen of zelfs een ander hostel. Vandaag annuleren zou betekenen geen geldboete, dus heb gelijk alles geannuleerd en nu had ik nog slechts betaald tot komende vrijdag. Dat zou ik wel volkrijgen met niksdoen 😊 Ik heb voor een volle week erna een hostel geboekt in het stadje Phuket zelf, daar is vast wat meer te doen dan in dit miniscule kleine dorpje in noorden van het eiland waar ik nu zit. Mocht de dierenopvang me benaderen dat ik alsnog kan komen, dan kom ik terug. En in de loop van volgende week beraam ik me wat ik de week erop ga doen. Misschien toch een weekje aan een van de toeristische stranden.

Vandaag bij het hostel gebleven, rugzak omgekiept boven wasmachine en was gedraaid in een van de beschikbare wasmachines, veel gelezen en ’s middags heerlijke siesta.

Woensdag 12 februari 2020
Toch maar weer eens naar het “strand” gewandeld, ongeveer 10 minuten lopen. Was hier maandag einde van de dag ook wel al geweest, maar kwam toen voornamelijk veel mensen tegemoet die van het strand af kwamen. Veel lokale bevolking.  Was benieuwd of het nu overdag voller zou zijn. Niet dus. Strand en blauwe zee, ziet prachtig uit maar is er bloedheet en geen schaduwplekken. Rand van strand is met bomen, dus wel schaduw, maar daar zitten overal boommieren dus daar ga je echt niet op de grond zitten. Even met mijn blote tenen in de zee gelopen, moet toch eens uitzoeken hoe deze zee/oceaan? hier heet…..

Donderdag 13 februari 2020
Vandaag een fiets meegenomen, gratis ter beschikking gesteld door hostel. Dat gratis klinkt leuk, maar ik zou er liever voor betaald hebben, want deze gratis fietsen waren slecht onderhouden. Er stonden er een stuk of 20 en slechts bij een paar zat er beweging in het zadel. Alle fietsen stonden afgesteld met een zadelhoogte voor de gemiddelde Thai, laag dus…. Van de verstelbare zadel-fietsen de fiets genomen die er verder het minst verroest uit zag. Remmen deden het goed. Er zat zelfs een mandje op. Zadel zo hoog mogelijk (iets minder hoog dat de lengte van de buis waarin in zadelpen zat) en goed gecontroleerd of het niet “te” hoog zou zijn dat het zadel met stang en al eruit zou wippen. Eerst een rondje rondom hostel om uit te proberen. Dat ging van pzzzzzzz klik-kleng-pzzzzzzz-klik-kleng enz. Trappers liepen een beetje aan maar verder ging het best goed. Uiteraard geen versnellingen (en het is hier best heuvelachtig). Bedoeling was om een geocache bij het vliegveld te gaan zoeken, uit te zoeken waar de halte is van de openbare bus naar Phuket town (taxi is 1000 baht en bus is 100 bath) en daarna de 8 km naar de dierenopvang te rijden en daar nog wat foto’s te maken (wegens de teleurstelling ben ik daar bij 1e bezoek niet aan toe gekomen). Naar vliegveld ging goed, daar aangekomen geocache vinden en bushalte vinden was ook geen probleem. Wel een probleem was dat na de stop bij de bushalte waarbij ik de fiets even geparkeerd had op zijn standaard, deze standaard niet meer terug wilde in de opbergstand en over de weg bleef slepen. Rugzak omgekiept op zoek naar gereedschap om dit op te lossen. Vond een touwtje en heb daarmee de standaard omhoog aan een ander onderdeel van de fiets gebonden. Problem solved….. dus nu op weg naar de hondenopvang. Ik was het vliegveld terrein nog niet af of ik zakte een paar cm naar beneden, de grip op de zadelstang was losgeschoten en ik zakte steeds dieper. Gelukkig langzaam, dus niks onveiligs. Maar erg onhandig. Heb het zadel geprobeerd iets minder hoog vast te zetten en heb zelf een sterke man gevraagd de  zadelhendel goed stevig vast te duwen. Hij gaf aan dat er iets niet klopte en dat hij hem niet strakker kon krijgen. Pffff….. ik ben maar met mijn knieën in mijn neus pzzzzzzz klik-kleng-pzzzzzzz-klik-kleng enz teruggefietst naar het hostel en heb de fiets teruggezet. Heb nog even naar de nadere fietsen gekeken maar zag er geen die me beter leek. Einde fietsavontuur ! Dan maar weer lekker lezen in de schaduw met een banaan milkshake, ook niet slecht. Wat een genot dat ik zelf kan beslissen wat ik doe en in dit geval niet doe.

Vrijdag 14 februari 2020
Vandaag uitchecken bij dit heerlijke hostel, rugzak inpakken en lopend naar bushalte bij vliegveld. Was half uur te vroeg maar wist dat de bus open zou zijn en nu had ik gelegenheid om een goede plek in de bus uit te zoeken, eentje waar ik ook goed mijn rugzak zou kwijt kunnen. Bus kwam maar halfvol (allemaal rugzaktoeristen), conducteur kwam langs voor 100 baht voor een kaartje en we vertrokken keurig op tijd. Heeft ongeveer 5 kwartier geduurd en toen was ik in Phuket town, ook hier 5 minuten loopafstand van het geboekte hostel. De vrouwen slaapzaal had hier geen plek meer toen ik boekte, dus ik heb een beneden-bed (met gordijntje ervoor) op een gemengde slaapzaal met 6 stapelbedden. Bij aankomst blijken er slechts 2 bedden bezet te zijn, aan de bagage en maat slippers te zien, van mannelijke gasten. Maar niemand gezien en bij naar bed gaan ook niemand tegengekomen. Er is hier wel een fijne grote koele openbare ruimte met tafels en stoelen en gemakkelijke zetels. Er is een TV en er is Netflix. Ik heb gelukkig mijn eigen Netflix op mijn iPad en met oortjes in heb ik daar al menig avondje een film op gekeken. 

Zaterdag 15 februari 2020
De omgeving van het hostel bekeken. Op 5 minuten lopen zit ik in het echt oude gedeelte, veel winkeltjes, veel toeristen, veel leuke eet- en drinkcafeetjes. Ik ga ergens koffie drinken, heerlijk, en struin gewoon wat rond, ik heb vakantie….. ’s middags kleine siësta en daarna nog een wandelingetje, een geocache opgezocht, niks bijzonders, behalve die ene straat artiest. Vlak bij de geocache was een soort vijver-fontein-tempel en er rond omheen gelegenheid om op trappen te zitten. De geocache was aan de achterkant van de fontein en aan de voorkant lag een man met een plank/lange-lat in zijn handen. Die begon vreselijk te kermen toen ik aan kwam lopen. Schrok me kapot, zag eruit alsof de plank met een spijker ofzo aan zijn hand vastzat. Hij schreeuwde als een mager varken en ik hield in om erheen te gaan. Zag net op tijd uit mijn ooghoeken een Thai die naar me keek en zijn hoofd schudde, dus ik wachtte even af. De Thai liep op de man af en zei iets tegen hem, waarop het kermen minder werd. Maar toen de Thai doorliep en ik ook begon het jammeren weer opnieuw. Ik heb het even aangekeken vanaf de overkant van de fontein, hij kon mij net niet zien en ik hoorde dat het jammeren begon zodra er toeristen aan kwamen. De meesten liepen zonder op of om te kijken gewoon door, die wisten het waarschijnlijk al, maar af en toe liep er toch eentje bezorgd naar de arme man toe en dan hield die acteur zijn lat los en boog zijn hoofd om eventueel applaus in ontvangst te nemen. Niemand applaudisseerde echter 😊. Ik ben benieuwd of hij er morgen nog zal zijn, morgen ga ik even hiernaar terug, want dan is hier een soort van zondagsmarkt.

Zondag 15 februari 2020
Omdat het zondag is besluit ik om wat duurder te ontbijten dan het gebruikelijke rozijnenbroodje uit de supermarkt (met een gratis kop thee in het hostel). Om 10.30 de deur uit maar helaas, om 11.00 uur ’s morgens is er nog steeds niets open. Wel duurdere restaurants, maar geen van de leuke coffee tentjes die ik in de afgelopen dagen gezien had en waar ze ook ontbijt aanbieden. Uiteindelijk toch maar ergens naar binnen gegaan waar het wat duurder uit zag en daar koffie met een warme sandwich ham-kaas besteld. Koffie was lauw, sandwich kwam nadat de koffie al op was en dampte, dus ik verwachtte mijn mond te branden en was voorzichtig, maar grrrr het was nog erg koud van binnen. Niet opgegeten en maar terug gelopen naar mijn hostel. Vanmiddag vanaf 16.00 uur is er een zondagse night street market in het oude gedeelte van Phuket town, daar zal ik vast wel wat leuks en/of lekkers kunnen scoren. Tot die tijd blijf ik lekker binnen en geniet van de koele airco in de openbare ruimte van het hostel.

De night street market was inderdaad leuk, gezellig en erg vol. Voornamelijk eetkraampjes in het midden van de weg en aan weerskanten hadden de winkeltjes die daar zitten op de stoep ook hun koopwaar uitgestald. Op een paar plekken straatmuzikanten met een aantal zitbankjes voor publiek. Meestal stelde het niet veel voor maar er was er eentje, Chinees-Thaise man met gitaar die in mijn oren wel erg fijn klonk. Daar was ook constant het meeste publiek. Veel jaren 60-70 songs zoals Hotel California enz.  Even geglimlached bij “I do it my way” en voelde me weer happy om mijn eigen baas te kunnen zijn…..

Ondanks het aantrekkelijke en grote aanbod van Thais street food niet het risico genomen op darmproblemen en overal alleen maar naar gekeken. Er waren best veel Westerse toeristen en het viel me op dat eigenlijk voornamelijk de lokale bevolking bij de straatkraampjes eten kochten.

Had nog een diepvries maaltijd (rijst met garnaaltjes en groeten) in de Hostel diepvries maar eenmaal thuisgekomen te moe hiervoor en gelijk gaan slapen.

Foto’s

2 Reacties

  1. Jo:
    18 februari 2020
    Wat een tegenvaller , maar zoals meestal ga je niet bij de pakken neerzitten en zoek je een oplossing , Jammer van die fietsen .
  2. John Boermans:
    19 februari 2020
    Dan moet je deze 3,5 week maar beschouwen als een periode om de persoonlijke accu op te laden. Je hebt tenslotte ook dit soort ontspannings- perioden ( al dan niet verplicht) nodig want je bent nog heeeeel lang onderweg.
    Veel plezier en ontspanning gewenst.