Week 08, Thailand, Phuket vervolg

Maandag, 17 februari 2020
Tijdens mijn wandeling richting het oudere gedeelte kom ik erachter dat er veel winkeltjes en cafeetjes dicht zijn op maandag. Dus maar terug naar hostel en mijn boek uitgelezen. Einde van de middag weer naar buiten, dan is het 2 graden ofzo minder warm (dus 33 ipv 35 graden) , maar er is dan wel meer schaduw om in te lopen. Bij dat leuke café met al die uithangbordjes op terras gezeten en mezelf getrakteerd op een koele Hoegaarden, althans dat dacht ik. Zag heerlijk uit op de foto’s in echte Hoegaarden flesjes maar wat ik kreeg was een lauw wit biertje zonder flesje, weliswaar in een Hoegaarden glas, maar ik betwijfel of het uit een Hoegaarden flesje kwam. Bier was niet koud genoeg en glas was vettig en het bier sloeg gelijk dood. Heb het niet opgedronken, na paar slokjes was de lol er vanaf. Dat was mijn eerste (en waarschijnlijk laatste in Azie) alcohol consumptie sinds mijn vertrek uit Sittard. Miskleun 😊 en ik ben gelijk weer bekeerd.

Toen ik weer langs de Gouden Draak kwam waar ik paar dagen geleden een geocache vond en waar die man met die plankspijker in zijn hand zat, hoorde ik van alles aan de andere kant van de trappen. Dus gaan kijken. Bleek daar een grasveld vol met yoga beoefenaars te zijn. Eentje met microfoon die aangaf wat er gebeuren moest en de hele groep deed met haar mee. De een nog meer slangenmens dan de andere…. Ongelooflijk hoe lenig, af en toe snapte ik gewoon niet hoe ze de positie van handen en/of voeten op die manier in elkaar gekunsteld kregen. Verderop was een andere groep bezig met een soort volksdansje aanleren, ik heb er een prettig uurtje vol verbazing en verwondering rondgelopen en wat op de trappen zitten kijken. 

Dan door naar de gevangenis, dat zou een half uurtje lopen vanaf mijn hostel zijn, aan de buitenkant van de stad. Had ergens op internet gelezen dat iemand aangaf dat er een auto kentekenplaten kantoortje was die niet zo moeilijk deed als hij in een goede bui was. Ergens tegenover de gevangenis van Phuket. Dat internet artikel was van minstens 20 jaar geleden, geen idee of dat kantoortje er nog zou zijn maar dacht bij mezelf, niet geprobeerd is altijd mis. Dus erheen. Was al schemerig en weinig huizen, weinig mensen en steeds dichter bij de gevangenis, kreeg al bijna spijt van mijn beslissing toen ik opeens een klein soort winkeltje zag met allemaal nummerplaten op een bord op de stoep. Yes….. het bestond nog. Er was net een vrouw met een werkman bij een geparkeerde auto vlak voor de winkel aan het praten, dus ik bleef beetje op afstand. Toen de vrouw weg liep en de werkman naar binnen ging heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Vroeg met gebarentaal of ik binnen mocht kijken en de man gaf aan dat dat mocht maar dat hij eigenlijk geen tijd had want hij moest een nummerplaat afmaken. Hij oogde erg vriendelijk en vroeg af en toe wat, zoals waar ik vandaan kwam. Maar gaf ook aan met wijzen op zijn horloge en op de nummerplaat waarmee hij bezig was dat hij weinig tijd had voor een praatje. Ik mocht wel blijven en overal kijken. Heb voornamelijk gekeken hoe hij de plaat maakte. Was duidelijk iemand die wist wat hij deed. Werkte heel precies en controleerde alles 3x. Er kwamen stempels bij te pas en zegeltjes en dikke boeken waarin (in Thai) van alles werd geregistreerd. Ik zag ook dat de plaat waar hij aan werkte het Gouvernement zegel had, en een gestanst nummer, dus een “echte” plaat.

Net toen hij bezig was deze plaat op de voor de winkel geparkeerde auto te plaatsen kwam die vrouw terug, bekeek de plaat, knikte goedkeurend en gaf hem een paar flappen geld. Kon helaas niet zien hoeveel maar de kleur van de flappen was niet wat ik normaal gesproken in handen heb bij kleine bedragen. Toen had de man tijd voor mij. Nadat ik hem wat foto’s had laten zien van mijn nummerplaten collectie in Sittard en via Google translate uitlegde dat ik op zoek ben naar een auto nummerplaat uit Thailand, geen souvenierplaat, maar een plaat die echt op een auto heeft gezeten, met stempels enz.  Vervolgens kreeg ik uitleg half in Thai, half in bijna onverstaanbaar Engels over zijn werk. Hij was supervriendelijk en vertelde me dat een plaat met stempels niet mogelijk was, alleen de platen die nu aan zijn muur hingen. Even gecheckt, die wilde ik niet…..
Maar….. na nog wat geglimlach heen en weer kwam er dan toch een aap en een plaat uit zijn mouw die me wel aanstond. Voor een “vriendelijk” prijsje heb ik die van hem gekocht (kost in NL op een nummerplaten-ruilbeurs minimaal het tienvoudige) en ik heb even een rondedansje in zijn garage gemaakt uit dankbaarheid. Yes….. hebbes 😊. De weg terug naar het hostel leek veel korter dan de heenweg, wrs omdat ik z’n tevreden gevoel had.

Dinsdag, 18 februari 2020
Wat rondgelummeld, niks bijzonders.

Woensdag, 19 februari 2020
Met een local busje naar het meest toeristische strand van het eiland: Patong. Dat busje doet er ongeveer 45-60 minuten over en is een open busje, wel dak erop, zijkanten open, met aan weerskanten over de lengte een houten zitbank. Zit dus niet zo heel comfortabel, maar het is er wel lekker koel vanwege de wind. Kost van Phuket town naar Patong beach slechts 30 Baht (0,90 euro), een taxi kost ongeveer 1000 Baht (of iets minder als je goed kunt afpingelen) dus voor dat prijsverschil neem ik graag de lokale bus. Bovendien zitten daar ook andere mensen in van alles wat, locals, toeristen in nette kleren, backpackers met vieze kleren en grote rugzakken, oude en jonge mensen. Allemaal naast elkaar en als er weer iemand moet instappen dan schreeuwt de ticketdame heel luid en schel in het Thais dat we dichter op elkaar moeten gaan zitten zodat er nog een lichaam tussen gepropt kan worden. Voordeel is wel dat je niet heen en weer kan schudden want je zit als sardientjes in een blikje, heel dicht op elkaar. Gelukkig was er halverwege de route een groot winkelcentrum en daar stapten wat mensen uit. In Patong Beach was het echt drukdrukdruk. Strand lag vol met zonaanbidders, veel parasols, veel bedjes, veel mensen die massage aanbieden, aan de andere kant van de boulevard souvenirwinkeltjes en restaurants. Het geijkte zee-strand-toeristen-plaats-beeld. Om er een keertje heen en weer te lopen is leuk om te doen maar daarna had ik het wel gezien. De laatste locale bus zou om 17.00 uur vertrekken en ik was daar ruim op tijd om die maar niet te missen. Wow….. stonden me daar toch een grote menigte mensen te wachten….. Daar had ik geen zin in, dus even nagedacht en besloten om een nachtje in Patong Beach te blijven en de volgende morgen pas met het busje terug te gaan naar mijn eigen hostel in Phuket Town. Kon natuurlijk ook nu een taxi nemen en wat meer betalen, maar “ons-bint-zunich” want een hostel voor een nacht kost maar 150-300 Baht, dus dat is goedkoper. Even op internet zoeken en voila, aan de boulevard, ongeveer tegenover de bushalte was een hostel voor slechts 200 Baht, inkl. handdoek. Niet verder zoeken…..

’s Avonds ergens inktvis en rijst met groenten gegeten aan de boulevard en daarna in het 1-nachts-hostel heel fijn gedouched, goed geslapen en ’s morgens zelfs nog koffie gekregen.

Donderdag, 20 februari 2020
Vanuit Patong Beach lekker in een bijna leeg lokaal busje terug naar Phuket, daar ’s middags mijn rugzak ingepakt want morgen moet ik hier weg. Dit is goed hostel, maar ik zie hier geen kip, dat is niet gezellig, dus ik ga verhuizen. Eerst ander hostel uitgezocht op internet, dan even ernaar toe gelopen en naar binnen gegaan, hartstikke goed, veel jonge mensen, ook wat ouder, allemaal vriendelijk en gezellig en zag er schoon uit, dus daar voor 3 dagen geboekt (vanaf vrijdag en  maandag weer eruit, of bijboeken als het echt goed is).

Vrijdag 21 februari 2020.
Verhuisd, potverdorie, ik weet dat het hier warm is, maar met een volle rugzak op je rug zweet je je echt kapot. Was maar minder dan 10 minuten lopen maar was doorweekt bij aankomst 😊. Was te vroeg voor mijn bed, maar mocht wel al van de douches en de openbare ruimtes gebruik maken. Dat dus maar gedaan. ’s Middags nog even naar een klein winkelcentrum geweest, niks gekocht.

Zaterdag, 22 februari 2020
Vandaag met een ander lokaal busje naar Kamala Beach geweest, was 5 kwartier enkele reis, maar wel een mooie route. En niet zo druk in de bus. Dit is een kleiner en minder bekend strand. Ik ging erheen omdat ik via geocachen had gezien dat daar een Tsunami monument is. Die geocache heb ik natuurlijk ook gezocht en gevonden, maar ik ging eigenlijk voor het monument. Erg indrukwekkend om daar te staan, met het strand met zonnende mensen erachter en de kalme prachtig blauwe zee en dan denken aan wat hier ruim 16 jaar geleden is gebeurd. Vond het ook een mooi monument, abstract, maar ik zag er het onverwachtse en het vernietigende absoluut wel in. Heb daarna nog even langs de vloedlijn gelopen en toen terug op zoek naar de bushalte om me weer naar Phuket Town te brengen. Terugrit was de bus beduidend voller, maar nog steeds ruim om te zitten.

Zondag, 23 februari 2020
Eerst maar eens dit fijne hostel voor nog 3 dagen bijgeboekt, dus nu hoef ik niet morgen maar pas op donderdag eruit. Weet nog niet wat ik dan ga doen, heb nog tijd om dat te bedenken….. Vandaag uitgeslapen, daarna (jaja, het is weer zondag, feestdag) wilde ik mezelf weer op een lekker ontbijt trakteren. Ik was te laat opgestaan voor het hostel ontbijt (is inklusief) dus op weg naar een plekje waar ze pancakes hebben. Pancakes met banaan erin en zwarte koffie ! Toen het gebracht werd zag het lekker uit, maar helaas had de banaan er wrs alleen naastgelegen, want dat proefde ik niet. Dus hmmm, viel beetje tegen. Maar ja, eigen schuld, welke gek besteld er nou ook pancakes in Azie ?

’s Avonds nog eens over de wekelijkse zondag avondmarkt geslenterd, zelfde als vorige week, erg veel streetfood, erg veel ondefinieerbaar….. erg veel met pootjes. Ik heb het maar gehouden op mijn inmiddels vaste stekkie, vlak bij dit nieuwe hostel, beetje familie eetplekje. Goedkoop en tot nu toe kan ik het goed verdragen en ze zijn super vriendelijk (maar ja, alle Thai lachen de hele dag naar iedereen, dus dat is normaal). Vlak voor dit restaurant zag ik nog een (levende) sprinkhaan op de stoep, althans ik denk dat het een sprinkhaan is (groot, ongeveer 15 cm lang). Moet er niet aan denken dat ik dat gefrituurd moet eten. Maar natuurlijk is het niet veel anders als bijv. slakken of kikkerbilletjes in onze restaurants (maar die eet ik ook niet).